• Asertywność
• Rozwijanie umiejętności komunikacyjnych
• Emocje – rozpoznawanie, nazywanie, radzenie sobie
• Rozumienie sytuacji i norm społecznych
• Współpraca w grupie
• Radzenie sobie w trudnych sytuacjach
• Rozwijanie empatii
• Samoocena

• Jesteś ważny, czyli jak budować poczucie własnej wartości.
• Sztuka argumentu i mówienia “nie”.
• Kompromisy – jak je odnaleźć?
• Labirynty trudnych decyzji i wyrażanie własnego zdania.
• Kiedy nadchodzi smutek i gdzie zaczyna się szczęście – rywalizacja i współpraca.
• Co zrobić, gdy emocje biorą górę?
• *Ja w sieci – szanse i zagrożenia społeczne, jakie niesie Internet.

*gr. 2 i 3.

• Potrafiło bronić swoich granic, wyrażać sprzeciw lub odmienne zdanie?

• Znało swoje mocne i słabe strony, które pomagają mu budować samocenę?

• Wiedziało do kogo zwrócić się o pomoc w sytuacji konfliktowej lub trudnej?

• Umiało poradzić sobie w trudnej sytuacji, gdy np. nikogo nie zna, zagubi się, potrzebuje pomoc?

• Umiało nazywać swoje emocje / potrzeby / obawy w sposób, który ułatwia komunikację?

• Potrafiło odnaleźć się w sytuacji, kiedy jego granice naruszają granice innych osób?

• czytania sygnałów z ciała poprzez zabawę „Gdzie mieszkają emocje?”, czyli gdzie w moim ciele mogę czuć, że się boję; jak moje ciało daje mi znać, że czuję stres ?
• skalowania emocji np. z wykorzystaniem termometru – bo przecież mała złość to zupełnie coś innego niż wielka złość,
• że czasem pod jedną emocją ukrywa się zupełnie inna – nie zawsze jest się po prostu złym, czasem to rozczarowanie, czasem samotność a czasem zazdrość,
• co to są normy, a szczególnie normy społeczne – zastanawiamy się, po co one są i komu służą, jakich norm my sami potrzebujemy i z jakimi czujemy się dobrze?
• po co są nam zasady? dlaczego ja muszę iść spać, a Ty i tata jeszcze nie?, czemu ja nie mogę krzyczeć, kiedy inne dziecko krzyczy?
• jak w sposób bezpieczny i nieoceniający pomóc dziecku w przełamaniu bariery komunikacyjnej, nauce nawiązywania relacji i wykorzystywania komunikacji w codziennych sytuacjach,
• prowadzenia dyskusji, argumentowania, tłumaczenia swojego zdania, wyrażania sprzeciwu, opowiadania o swoich obawach lub potrzebach, nazywania własnych emocji i przeżyć,
• empatii, wrażliwości, uważności na potrzeby innych osób,
• asertywności, czyli postawy stanowczej, ale łagodnej i pozbawionej lęku, to jeden z kluczowych elementów TUS. Podobnie jak rozwijanie samoświadomości w zakresie poznawania swoich granic – odróżniania tego, co jest dla mnie dobre, przyjemne, akceptowane przeze mnie, od tego, na co nie chcę się godzić, co jest dla mnie trudne, niemiłe i czego chce unikać.
• jak zachować się w trudnej sytuacji i do kogo może zwrócić się o pomoc np. Czy poproszenie pani nauczycielki o pomoc to już skarżenie?

KAŻDEGO 🙂 TUS to nie jest trening dla dzieci nieśmiałych, czy wycofanych. TUS to praktyczne treningi dla każdego dziecka.

W szczególności rekomendowane są dla dzieci, które:

• doświadczają trudności w relacjach z rówieśnikami,
• nie zawsze potrafią odmawiać, bronić własnych granic, wyrażać swojego zdania,
• mają trudność z samoakceptacją i wiarą we własne możliwości,
• nie wiedzą jak odnaleźć się w grupie,
• przejawiają niechęć wobec wchodzenia w relacje społeczne,
• doświadczyły trudności w relacjach z rówieśnikami lub osobami dorosłymi,
• mają trudności z nazywaniem, wyrażaniem i radzeniem sobie z emocjami.

Spotykamy się co tydzień, przez 12 tygodni o stałej porze. Zaczynamy zawsze od przywitania się i opowiedzenia, jak się dziś czujemy (wykorzystujemy do tego różne zabawy). Następnie uczestnicy poznają temat zajęć – następuję wprowadzenie do tematu. Tu wykorzystujemy historyjki, filmiki, piosenki, obrazy oraz oczywiście psychoedukację – opowiadamy, pokazujemy, tłumaczymy. Następnie część treningowa – może to być burza mózgów, praca w parach, praca grupowa, praca indywidualna połączona z prezentacją, gra planszowa, gra ruchowa. Następnie dyskutujemy o tym, czego się dowiedzieliśmy lub nauczyliśmy – tu czasem nagrywamy wspólny filmik z wnioskami lub robimy plakat albo tworzymy wierszyk, zdarza się nawet, że dekorujemy poduszki. Podczas każdego treningu uczymy się, ale też bawimy. Na koniec zawsze podsumowujemy nasze spotkanie oraz tłumaczymy pakiet pomocy/kart pracy, który uczestnicy zabierają ze sobą do domu. Na koniec opowiadamy rodzicom o naszym spotkaniu.

Certyfikowany trener TUS.

Posiada doświadczenie z zakresu wpierania dzieci, młodzieży i ich rodziców, które zdobywała pracując w poradni psychologicznej, szkole oraz centrum terapeutycznym dla dzieci i młodzieży. W Ośrodku Terpa prowadzi konsultację dla rodziców oraz terapię psychologiczną dla dzieci i młodzieży.

Dominika Cynar – ZnanyLekarz.pl